„Oda do radości” Friedrich Schillera znana jest nam dziś, jako Hymn Unii Europejskiej. W 1972 roku Wspólnota Europy i Rada Europejska przyjęły utwór przy akompaniamencie muzycznym Herberta von Karajana. Stało się tak między innymi, ponieważ w jej tekście znajdujemy nawiązanie do gwieździstej flagi Unii Europejskiej.
Fiodor Dostojewski to autor powieści „Zbrodnia i kara”, w której opisał losy niejakiego Rodiona Raskolnikowa. Bohater ten jest bardzo złożoną i kompleksową postacią, a jego jest przerażająca i wielowątkowa.
Jan Lechoń jest wybitną postacią polskiej literatury. Jego prawdziwe nazwisko to Leszek Józef Serafinowicz. Zajmował się pisaniem poezji, prozy, dramatu, był dyplomatą, tłumaczem, satyrykiem, publicystą. Mocno związał się z grupą Skamandrytów, a także redagował „Cyrulika Warszawskiego”. Był współtwórcą kawiarni literacko-artystycznej „Pod Picadorem”.
„Zbrodnia i kara” to najsłynniejsza powieść autorstwa rosyjskiego pisarza, Fiodora Dostojewskiego. Opisał w niej losy młodego byłego studenta prawa o imieniu Rodion Raskolnikow. Historia Raskolnikowa obraca się głównie wokół dokonanej przez niego zbrodni.
Społeczeństwo funkcjonuje każdego dnia bez przeszkód dzięki licznym nakazom, konwencjom, które ustalają ramy, w obrębie których kształtują się ludzkie zachowania. Jest to sposób na uporządkowanie życia i uniknięcie chaosu, a także na ograniczenie niepożądanych zachowań, które przyczyniłyby się do cudzej krzywdy, takich jak na przykład kradzież czy morderstwo.
Główny bohater powieści „Zbrodnia i kara” autorstwa Fiodora Dostojewskiego to były student prawa, Rodion Raskolnikow. Ten młody mężczyzna miał własne spojrzenie na kwestie związane ze społeczeństwem. W związku z tym opracował własną koncepcję społeczeństwa, opierającą się o założenie, że ludzie nie są równi.
Adam Mickiewicz, polski poeta, przez wielu uważany za jednego z najwybitniejszych polskich twórców poezji. Obok Juliusza Słowackiego i Ignacego Krasińskiego jest czołowym przedstawicielem epoki romantyzmu.
W powieści „Zbrodnia i kara” Fiodor Dostojewski opisał historię młodego studenta prawa, Rodiona Raskolnikowa, który morduje siekierą starą lichwiarkę. Z losami głównego bohatera wiążą się historie także wielu innych, pobocznych postaci, między innymi uczestniczących w śledztwie w sprawie zabójstwa.
Bohaterowie literaccy pod wieloma względami przypominają prawdziwych ludzi – tak samo spotykają ich niespodziewane sytuacje, doświadczają silnych uczuć, czasami ulegają swoim słabościom i tak samo przechodzą przemiany wewnętrzne.
Człowiek to istota, która przywiązuje się do innych, jest społeczna i buduje z innymi ludźmi silne relacje oparte o takie uczucia jak sympatia czy miłość. Często zdarza się zatem, że w imię tych relacji ludzie poświęcają się dla siebie nawzajem.
Fiodor Dostojewski w powieści „Zbrodnia i kara” skupił się głównie na losach głównego bohatera, Rodiona Raskolnikowa, który zamordował starą lichwiarkę i sądził, że był to słuszny uczynek. Jednak jego historia splata się z innymi wątkami pobocznymi i postaciami takimi jak Nikodem Fomicz Zamiotow.
Fiodor Dostojewski stworzył doskonały portret psychologiczny mordercy w swojej powieści zatytułowanej „Zbrodnia i kara”. Poświęcił najwięcej miejsca Rodionowi Raskolnikowowi, który zabił lichwiarkę siekierą. W tej historii pojawia się jednak wiele postaci pobocznych, a jedną z nich jest Zosimow, czyli młody lekarz, który przez pewien czas opiekował się Raskolnikowem, gdy ten leżał w gorączce.