„Dziady” to jeden z najsłynniejszych utworów, które wyszły spod pióra Adama Mickiewicza. Jest to dramat podzielony na cztery części, z czego ostatnia ukazała się już po śmierci poety. Całość powstawała na przestrzeni wielu lat, od roku 1823, aż do roku 1860.
W trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza, które powstały w roku 1832 w Dreźnie, czytelnik ma do czynienia z przedstawieniem bohatera romantycznego, czyli Konrad (wcześniej znany jako Gustaw). Jest to postać wyjątkowa, wokół której rozgrywają się najważniejsze wydarzenia dramatu. Konrad przejawia cechy osobowości genialnej, jest patriotą i z jego pomocą autor przedstawia wiele ukrytych znaczeń i sensów. Konrad czasami bywa utożsamiany przez interpretatorów dzieła z samym Mickiewiczem.
II wojna światowa przyniosła ze sobą ogromne szkody, zarówno materialne, jak i te, które zostały wyrządzone ludziom, Jednym z największych okrucieństw, jakich dopuszczono się w tamtych czasach, były obozy koncentracyjne i obozy śmierci, tworzone przez nazistów. Pobyt w nich odcisnął swoje piętno na wielu osobach.
Melchior Wańkowicz to autor autobiograficznej powieści pod tytułem „Ziele na kraterze”. Opiera się ona na wspomnieniach jego życia rodzinnego, zwłaszcza okresu dorastania dwóch córek autora, Krystyny i Zofii.
Melchior Wańkowicz jest autorem powieści „Ziele na kraterze”. Opisuje w nim swoje życie rodzinne, a przede wszystkim historię dorastania swoich dwóch córek, Krystyny i Marty. Czytelnik poznaje w ten sposób losy jego rodziny, zapoznaje się z nią od środka i dowiaduje się, jak wyglądało wspólne życie Wańkowiczów.
„Ziele na kraterze” Melchiora Wańkowicza to powieść opowiadająca o losach jego rodziny. Na jej kartach pojawiają się przede wszystkim dwie dorastające córki, Krystyna i Marta. Autor opisuje kolejne etapy ich życia i ostateczne wejście w dorosłość, przywołuje więc opowieści o ich wychowywaniu. Ważną postacią jest też jego żona Zofia.
Droga przyjaciółko, z okazji Twoich urodzin pragnę podarować Ci to wyjątkowe wydanie „Ziela na kraterze” i zadedykować Ci ten tytuł. Mam nadzieję, że lektura powieści wciągnie Cię bez reszty, tak samo jak mnie. Wiem, jak cenisz dobrą literaturę, dlatego bez wahania sięgnęłam po tę pozycję, wybierając prezent dla Ciebie z okazji Twojego święta.
„Ziele na kraterze” to powieść Melchiora Wańkowicza, która opowiada o faktycznych wydarzeniach z życia autora. Twórca skupia się przede wszystkim na okresie dorastania własnych córek, ale w dziele pojawiają się także wzmianki dotyczące jego własnej młodości. Do wspomnień prowokuje go fakt wejścia Krystyny i Marty w okres dorosłości i wybór ich dalszych ścieżek życiowych. Wańkowicz wspomina między innymi odejście swojego profesora zwanego Bucefałem.
„Ziele na kraterze” to powieść oparta o wspomnienia jej autora, czyli Melchiora Wańkowicza. Ma ona formę swoistego pamiętnika, w którym autor opisuje swoje życie rodzinne oraz dorastanie dwóch córek, Krystyny i Marty.
„Ziele na kraterze” Melchiora Wańkowicza to dzieło oparte o wydarzenia zaczerpnięte prosto z jego życia. Autor opisuje bowiem kolejne etapy dorastania swoich córek, związane z tym wydarzenia oraz ich wejście w dorosłość.
„Ziele na kraterze” to powieść Melchiora Wańkowicza, która powstała w roku 1951, ale po raz pierwszy opublikowano ją w roku 1957 przez stowarzyszenie PAX. Ma ona formę wspomnień Wańkowicza z wydarzeń mających miejsce w jego własnej rodzinie i opowiada głównie o dorastaniu dwóch córek autora, Krystyny i Marty. Tytuł powieści brzmiący „Ziele na kraterze” ma sens metaforyczny.
„Ziele na kraterze” ukazało się po raz pierwszy w roku 1957. Zawiera wiele wątków autobiograficznych z życia jej autora, Melchior Wańkowicz opisał bowiem doświadczenia z życia własnej rodziny, związane z dorastaniem dwóch córek, Krystyny i Marty. W związku z tym powołane przez niego do życia postaci z powieści oparte są na faktycznie żyjących osobach.