„Rozdzióbią nas kruki, wrony…” to krótka nowela autorstwa Stefana Żeromskiego. Jest ona pełna dramatycznych wypadków, mimo iż pojawia się w niej zaledwie kilku bohaterów. Reprezentują oni różne racje i każdy z nich ma swoje miejsce w rozgrywającym się w czasie akcji utworu powstaniu styczniowym.
Stefan Żeromski jest autorem noweli zatytułowanej „Rozdzióbią nas kruki, wrony…”. Opowiada w niej i losach Szymona Winrycha, człowieka, który jako jeden z ostatnich dostarczał powstańcom styczniowym broń, kiedy wiadomo już było, że ponieśli oni klęskę.
Stefan Żeromski jest autorem krótkiej albo bardzo treściwej noweli zatytułowanej „Rozdzióbią nas kruki, wrony…”. Ukazuje ona upadek powstania styczniowego. Jego ofiarą jest Szymon Winrych, ostatnia osoba, która dostarcza walczącym broń.
Stefan Żeromski jest autorem noweli zatytułowanej „Rozdzióbią nas kruki, wrony…” w której ukazuje obraz upadku powstania styczniowego. Głównym bohaterem utworu jest Szymon Winrych, ostatni człowiek, który dostarcza partyzantom zaopatrzenie takie jak broń. Zostaje jednak przyłapany na tym przez wojsko rosyjskie i zamordowany.
Nowela „Rozdzióbią nas kruki, wrony…” to krótki utwór autorstwa Stefana Żeromskiego. Ukazuje on ostatnie miesiące powstania styczniowego, kiedy klęska Polaków była już przesądzona. Główną postacią tego dzieła jest Szymon Winrych, a tak naprawdę ukrywający się pod tym pseudonimem Andrzej Borycki, który wciąż uparcie pomaga powstańcom i dostarcza im broń, dzięki której mogą kontynuować walkę.
Stefan Żeromski jest autorem noweli zatytułowanej „Rozdzióbią nas kruki, wrony…”, które ukazuje klęskę powstania styczniowego, przedstawiając losy człowieka, Szymona Winrycha, który jako ostatni dostarcza walczącym broń, mimo iż jest już wiadome, że zryw zakończy się ich porażką.
Jan Twardowski to znany poeta i duchowny kościoła rzymskokatolickiego, urodzony w 1915 roku w Warszawie. Jego utwory dotykają tematyki religijnej, refleksyjnej, w tym przemijania i wartości życiowych. Jeden z wierszy księdza Twardowskiego nosi tytuł „Aby się stało” i skłania do przemyśleń nad prawdziwym doświadczaniem i przeżywaniem.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer to jeden z czołowych przedstawicieli Młodej Polski. Uznaje się, że jego pierwszy tom wierszy, zapoczątkował w 1891 roku tę epokę literacką. Jego utwory są najczęściej wyrazem dekadentyzmu, modernizmu, stają w opozycji do pozytywizmu. Jeden z nich nosi tytuł „ Zasnąć już”.
Jan Kochanowski to jeden z najpopularniejszych literatów epoki renesansu. Mimo upływu lat, jego dzieła wciąż cieszą się ogromną popularnością, a wiele z nich należy do wykazu obowiązkowych lektur szkolnych. Wśród licznych dzieł, tworzył on między innymi pieśni. Jedną z nich jest „Pieśń XII” wydana w zbiorze „Pieśni. Księgi wtóre”. Tematyka cnoty i zazdrości, którą porusza, jest aktualna nawet w dzisiejszych czasach.
„Rozdzióbią nas kruki, wrony” to nowela autorstwa Stefana Żeromskiego. Składa się ona z trzech części, a zawarta w niej opowieść nawiązuje do upadku powstania styczniowego. Swoją premierę miała w roku 1895 i ukazała się w zbiorze opowiadań o takim samym tytule.
W jesienny dzień Szymon Winrych wędruje do Nasielska. Winrych jest zmarznięty i głodny, podobnie jego konie. Winrych przewozi wozem ukrytą broń dla powstańców. Winrych w oddali dostrzega oddział wojsk rosyjskich.
Wisława Szymborska to poetka ciesząca się ogromnym uznaniem zarówno ze strony krytyków, jak i czytelników. Polska laureatka Nagrody Nobla za całokształt twórczości. W swych utworach często porusza tematykę refleksyjną o przemijalności, ludzkiej naturze, życiu i miłości. Wiersz „ W zatrzęsieniu” to jeden z tych utworów, które skłaniają do przemyśleń nad istnieniem, bytnością.